Als ik terug keer naar zachtheid
Durf toe te geven dat mijn lichaam even op is, dat ik ontwijkend gedrag vertoonden en dat ik een uitvlucht vond in altijd te zoeken wat ik niet vond in de ander. Dat het tijd is dat de zoektocht zich voort zet door mezelf te omarmen met alle trauma's die aanwezig zijn in mezelf.
Dat ik niet ben waar anderen hun waarheid zich hebben opgedrongen aan mij, als in het ware mijn strot door hebben geduwd zonder dat ik het kan enigzins verteren.
Moe, ontzettend moe ben ik op het moment. Angstig zo ontzettend bang dat het nooit beter word, maar je vertrouwen moet blijven hebben. De wanhoop die gevoeld mag worden, waarin je keuzes mag maken die voor jezelf leiden naar een vervullend leven. Waarin jij jezelf mag accepteren. Waarin er nog zoveel valt te leren.
De reis die nooit was begonnen, als jij zelf niet de kracht had gevonden om toe te geven dat je beter verdiend om te gaan met de struggles van het leven.
De mentale strijd, jij bent nu bereid om verder te kijken en te reiken naar je eigen spiegelbeeld! Het begint bij jezelf, en daar zal het nooit stoppen. Voor de rest van elke dag dat je opstaat en het leven tegemoet treedt zal je zelf moeten leren, zoals velen dat alleen jij ervoor kunt zorgen dat je ziet waar je het het voor doet.
En beseft dat de sleutel in je eigen handen ligt. Daar ligt jouw herstel, jouw eigen gezonde klimaat wat je mag gaan vormen.
Liefs Marissa
Commenti