De eerste stap naar werkelijke genezing van jouw opgelopen trauma's. Is eerlijkheid naar jezelf toe. Toegeven dat je het niet meer alleen kan, hoe moeilijk dit ook is. Dat je al die tijd was gevangen in een kooi, en met gebroken vleugels niet meer de mogelijkheid had om te kunnen vliegen. Om nog meer te dragen op de schouders die overbelast waren vanuit een heftig verleden. Het is nu tijd om jezelf te gunnen dat ook jij het recht hebt op ondersteuning, waarin jij zelf altijd hebt geprobeerd anderen te helpen helen. Ben ik zelf op het punt beland, dat het mezelf heeft gekost en tijdelijk heeft gebroken. (Want sterker hieruit komen is iets waar ik mezelf met beide handen aan vasthoudt)
Als je durft toe te geven dat je koek op is. Ben je zoveel sterker dan waar jij jezelf erkenning voor hebt gegeven. Dat je zoveel in jezelf hebt opgenomen, dat alles nu als een stortvloed uit je lichaam stroomt.
Weet dat ook zoals de zee de razende storm weer gaat liggen. De wateren weer rust krijgen. Zolang je maar niet langer alles gaat verzwijgen. Jouw vleugels zullen uiteindelijk weer herstellen, en dan kun je weer vliegen met een vernieuwde blik op de horizon.
Wat ik hiermee probeer te zeggen,
Wetenden dat dit niet mijn schuld is. Als je dit leest en herkend bij jezelf. Zoek alsjebliefd professionele hulp, je hoeft je nooit te schamen maar dan ook echt nooit. Ik hoop met mijn blog jullie ook mee te nemen in mijn traject wat opgestart is bij het GGZ. Ik zal met alle lezers mijn verhalen delen over de puzzel en de puzzelstukjes die worden gezocht.
Ik wil laten zien, dat je een veilige haven mag en kan gaan creëren in jouw eigen lichaam.
Dat wanneer een nood kreet word gehoord. En de rust al zolang werd verstoord. Dat het niet gek is als je lichaam aan geeft dat je een stapje terug hoort te doen.
Een duidelijk plan is wat ervoor nodig is zodat ik weer een houvast krijg en de juiste handvaten om het leven weer stabiel in te stappen. En laat me herhalen, dit is niet iets om je schuldig over te voelen. Of om je voor te schamen. Het was nu eindelijk de tijd om mezelf niet meer aan de kant te schuiven, maar juist toe te wuiven, en vooral niet meer te verlaten en in de steek te laten.
Lieve jij, ik schrijf dit naar mezelf toe. Jij mag nu gaan ontvangen!
Wees lief voor de persoon die in de spiegel naar jou terugkijkt
En voor alle fouten, domme keuzes, tegenslagen, pijn, verdriet en verlies waar ik en of anderen ook tegen aan hebben gelopen. Dit waren allemaal lessen die je mocht doorstaan om dichter bij je eigen waarheid te geraken.
Sta op voor jezelf, en weet dat alle engelen juist kunnen vliegen omdat ze geen zware lasten hoeven te dragen. Geef jezelf verlichting en gooi de belasting maar van je schouders af!
Be who you are meant to be ✨🪽
Because,
We are all human after all!
Liefs,
Marissa
Comments