Je innerlijke kind, wat bedoelen we hier eigenlijk mee?
Het gedeelte in jezelf wat aandacht vraagt als je als kind zijnde ontzettend veel traumatische ervaringen heeft meegemaakt.
Hoe begin je hieraan?
Ik denk dat het overduidelijk zichtbaar wordt dat als je ouder word dat je veelal opgeslagen pijn in je energetisch veld kan meedragen vanuit je kindertijd.
Je voelt je onder andere niet gezien of gehoord. Afgewezen, niet veilig in bepaalde omgevingen of kan jezelf niet voorzien van behoeftes hierin richting jezelf.
Het begin maken hierin is door op te merken wat er in je lichaam gebeurd, waar je dit voelt en hiermee aan de slag te gaan.
Begin door te verbinden met de kleine ik die in jou leeft, durf terug te gaan naar het verhaal en denkbeeldig jezelf te zien in de kwetsbare vorm van toen. Het contact wat je gaat maken vanuit daar is hoe voor jezelf de reis naar binnen kan starten om te langzaam te helen wat hier zogezegd gebroken is geraakt. Zo kan jezelf weer heel maken, en de zelfacceptatie geven die jij verdiend.
Wat is mijn verhaal?
Het begon op de lagere school, toen ik nog erg jong was. Ik denk dat ik altijd al het buitenbeentje was en mezelf zo ook voelden. Anders dan andere kinderen en vooral ontzettend gevoelig voor meningen van anderen. Het was dan ook al snel dat ik het zogezegde het zwarte eendje werd in de klas en pesterijen de overhand begonnen te nemen. En dat niet alleen, de leraren weigerden te zien dat ik ontzettend aan het lijden was onder de zogezegde omstandigheden. Als een teruggetrokken kind wat faalden om voor zichzelf op te komen begonnen er langzaam gedrags problemen te ontwikkelen waarin er over het hoofd werd gezien dat deze aanwezig waren doordat ik werd getreiterd door andere kinderen. Het stukje emotie disregulatie werd hierin zichtbaar door woede uitbarstingen en vervelend gedrag. Terwijl in feite het een schreeuw om hulp was richting mijn omgeving.
Hierdoor kwam ik thuis als kind bij mijn ouders, met ontzettend veel woede uitbarstingen. Dit was natuurlijk zo ontzettend aanwezig omdat ik me in de steek gelaten voelden, niet begrepen en doordat ik niet gehoord werd in zowel mijn behoeftes als in dat ik werd gepest door anderen kinderen en me hierdoor voelden afwezen en in de steek gelaten. Als kind zijnde gaan we denken dat er iets mis is met ons, als anderen kinderen niet met je willen spelen of je simpelweg negeren.
Op school was ik dan ook een teruggetrokken kind wat zich veelal in haar eigen wereldje bevond. Moeilijk contact kon maken met anderen en samen spelen was er in mijn ogen niet snel bij. Ik was een dromer en had zo mijn eigen kijk op de dingen. Dir zorgden ervoor dat ik niet veel vriendjes of vriendinnetjes had. Ik werd al snel op mezelf aangewezen, en kreeg hierbij te zien dat ik zogezegd "RAAR" was.
Het kamertje vol schaamte -
Waarin ik als kind door de directeur werd meegenomen naar een afgesloten kamer, waarin ik zogezegd moest toegeven dat ik fout was, elke keer als ik ook maar enigzins probeerden om voor mezelf op te komen richting de pesters, werd ik hiervoor gestraft. Want dit werd wel gezien, terwijl het andersom niet zo was. Het gevoel van schaamte, niet genoeg zijn, niet gehoord en gezien voelen, onbegrepen, angst, en mezelf compleet afgezonderd voelen begon dan ook hier. In dit moment waar ik nog zo jong was, zag ik hoe eng het was als je word beoordeeld en neergezet als iets wat je totaal niet bent of waar je eigenlijk zogezegd geen schuld aan hebt.
Uren lang zat ik in dit kamertje terwijl andere klasgenootjes aan het buiten spelen waren, en ik was degene die niet mocht mee doen.
Ik voelden me eenzaam, alleen, afgewezen en het gevoel van een innerlijke onrust en leegte onstond en werd steeds groter naarmate de tijd verstreek.
Middelbare school -
Pesterijen namen hier ook een fysieke vorm aan, hierdoor raakten ik al mijn zelfvertrouwen volledig kwijt. Met kwetsende woorden, en diverse manieren van pesten zoals trappen in mijn rug, spullen die werden gestolen, op de grond duwen en mijn schooltas die in de wc pot werd gegooid, schelden en vormen van intimidatie werd ik steeds angstiger om naar school te gaan. Ik werd langzaam aan steeds meer en meer en meer onzeker over wie ik was. En ik werd ook nog eens belachelijk gemaakt om hoe ik eruit zag, mijn lichaam en wat ik droeg. Dit zorgden ervoor dat ik een afkeer kreeg richting mezelf, en ik mezelf niet meer kon accepteren om de wie ik was. Mijn eigen identiteit was compleet verloren, en op dit moment wist ik dan ook niet meer wie ik was. Door alle beoordelingen, pesterijen en het feit dat ik naar beneden was gehaald vanwege zowel mijn uiterlijk als innerlijke kenmerken zorgden dit ervoor dat de verbinding met mezelf compleet was verdwenen.
Wat gebeurd er in je lichaam ?
Ik begon dus ook mezelf naar beneden te halen met zelf afwijzing. Daarnaast ontwikkelden ik zelfhaat. Voelden ik emoties zoal boosheid, onmacht, teleurstelling, hopeloosheid en eenzaamheid.
Dit kwam vast te zitten in mijn eigen energetische veld en in mijn lichaam en dit ging zich erna ook manifesteren op lichamelijk en mentaal gebied.
Ik kreeg allerlei lichamelijke klachten van de stress zoals regelmatige blaasontsteking. Ik begon af te vallen en was meer en vaker ziek. Ook begon ik me steeds eenzamer te voelen en dit resulteerden in depressieve gevoelens. Ik ontwikkelden een dwangneurose( ocd/skin picking disorder), ptss, een angststoornis en ik kreeg regelmatig een paniek aanval met hyperventilatie. Waarbij ik ook een paar zo heftig is geweest dat ik het gevoel had dat ik niet meer kon ademhalen, en knock out zou gaan.
Jouw lichaam zal in een later stadium van je leven triggers herkennen en deze zullen zich kenbaar maken in je lichaam omdat ze daar opgeslagen zitten. Wanneer er dus een stressvolle periode is, er gebeuren heftige dingen zoals het verlies van een dierbare, een ruzie met een geliefde/vrienden/famillie etc. Famillie gerelateerde problemen, mensen die je beoordelen of bekritiseren, in je nabije omgeving of op je werk. Zal je daar op reageren door bv ziek te worden, je misselijk te voelen, buikpijn te ervaren, hoofdpijn krijgen, jezelf angstig te voelen, hyperventilatie, etc.
Het los laten van trauma
( jouw pijnlichaam) -
Wij als volwassenen kunnen en mogen verandwoording nemen richting dat kleine deel in ons, dat kwetsbare kind dat geen idee ervan had hoe om te gaan met al het onrecht wat hem of haar is aangedaan. Dat simpelweg de klappen heeft opgevangen zonder hier iets mee te kunnen. Een stukje geborgenheid en veiligheid is daarmee al vroeg verdwenen, en wij zijn onszelf gaan verschuilen in een denkbeeldig hoekje met een houding waarin we onszelf zijn gaan beschermen voor eventuele herhalingen van het verleden.
Niet wetende dat we onbewust juist dus dit soort situaties naar ons toe trokken omdat we bewust niet waren geheeld in dit stuk.
De term je trekt aan wat je uitzendt geld in deze term dan ook energetisch gezien. Jouw energie straalt uit dat je beschadigd bent geraakt, geen zelfvertrouwen hebt, geen gezonde grenzen kent en of niet voor jezelf opkomt.
Je word getriggerd van buitenaf door wat er vanuit binnenuit aanwezig is in jezelf.
Voorbeelden hiervan zijn:
Jouw eigenwaarde hangt af van wat de ander van je vind. Constante bevestiging is iets wat je nodig hebt om jezelf goed genoeg te vinden.
Je krijgt te maken met mensen die het gevoel van schaamte in je naar boven halen. Omdat de schaamte in jouw aanwezig is.
je word naar beneden gehaald vanwege een tekort aan zelfvertrouwen.
De ander laat je zien dat je niet veilig bent, omdat je niet veilig voelt in je eigen aanwezigheid.
Je schuldgevoel word aangewakkerd. Omdat jij je schuldig voelt over wat ze jou aandoen.
Je gaat jezelf aanpassen naar wat de ander van je verwacht. Omdat je hebt geleerd dat dit ervoor zorgt dat je niet word genegeerd.
Je bent geneigd door te slaan in bv boosheid. Omdat je innerlijk kind deze heel lang heeft opgekropt en niet heeft getoond.
Je kan niet goed omgaan met veranderingen of teleurstellingen.
Je innerlijk kind heeft dit namelijk opgeslagen als afwijzing.
Beoordelingen van anderen komen harder binnen en raken je. Dit omdat je bv niet in staat bent jezelf ertegen te verzetten of verdedigen.
Grenzen aangeven vind je moeilijk, hier zit namelijk angst achter dat de ander boos op jou een schuldgevoel geeft hierin.
Zo zie je dat het een vicieuze cirkel is waarin je constant word getriggerd totdat je deze allemaal gaat omdraaien, en wanneer je dus al volwassen verandwoording gaat nemen over dit stuk in jezelf.
Je innerlijk kind toespreken -
Het innerlijke kind dat bestaat nog steeds in jou, geeft het aandacht liefde, ruimte en de tijd om aanwezig te zijn. Een zogezegde omarming naar dit deel in jou. Waarin je nu al volwassenen vrouw of man mag kijken en aan behoeftes mag voldoen waarin je je eerder in de steek gelaten hebt gevoeld.
Voorbeelden hiervan zijn :
Ik mag mezelf veilig voelen, dus creëer binnen in mezelf de veiligheid om mezelf geborgen te voelen in mijn eigen aanwezigheid.
Grenzen aangeven zorgt ervoor dat ik mezelf bescherm. En hoe de ander hierop reageerd heeft niks met mezelf te maken.
Ik voel me niet langer schuldig als ik niet voorzien aan de ander zijn behoeftes. In voorzie mezelf als eerst in mijn eigen behoeftes, en daarmee kies ik voor mezelf.
Ik zeg nee wanneer mijn lichaam aangeeft dat mijn energie ver op geraakt. Zonder dat ik het gevoel heb dat ik de ander teleurstel.
Beoordelingen van de ander zeggen niks over wie ik ben, en dit hoef ik dan ook niet als waarheid te ervaren. Ik laat dit bij de andere persoon.
Ik voel me niet schuldig wanneer de ander gedrag vertoont wat niet oké is. Ik spreek de ander hier op aan, en spreek mijn gevoel uit, vanuit de ik vorm.
Mijn zelfvertrouwen is niet afhankelijk van wat anderen van mij vinden. Ik geef mezelf deze waardering en acceptatie door mezelf liefdevol toe te spreken.
Hoe meer dat je deze vormen van toespreken jezelf gaat aanleren, hoe meer dat jij je brein gaat herprogrammeren en hoe je dus stukje bij beetje je innerlijk kind gaat laten zien dat je nu dus zelf in staat bent om jezelf te voorzien van alle dingen die je als kind hebt gemist.
Stop met jezelf in de steek te laten door te blijven geloven in de verhalen vanuit je kindertijd.
You deserve to give yourself the love you did not receive back then! ❤️
Wat is jouw verhaal? Waar heb jij als kind ervaren dat je er niet toe deed? Wat gebeurd in je lichaam als jij het idee krijgt dat je je niet geliefd voelt?
Ga eens liefdevol met je handen naar dit deel van je lichaam, en zeg dan tegen jezelf, ik ben er voor je je bent nu veilig hier bij mij! Ik laat je niet meer in de steek.
Je doet jezelf zo ontzettend tekort als je geen aandacht geeft aan dit deel in jou wat het zo ontzettend nodig heeft om gezien te worden. Niet door de buitenwereld maar door je eigen ogen te bekijken waar jij nu dat stukje aan jezelf mag geven. Wees lief voor je innerlijk kind, en je onderzoek welke bevindingen je ondervind in je lichaam. Waar voel je het verdriet? Waar zit de pijn. Waar zitten de beperkingen van oude emoties nog vast geplakt aan elkaar.
Probeer ze eens te gaan onderscheiden van wie je nu bent, en wie je toen was.
You can change your inner world, if you can change the way you look from the outside in.
Het is manier waarop je met je volwassen deel de erkenning geeft aan je innerlijke kind deel. Daar ligt de weg naar heling voor jezelf verscholen onder alle stenen en puin die op je zijn gevallen, die je hebben bedolven onder onzekerheid en angst.
Geef dat klein meisje of jongen een dikke knuffel, ga een wandeling maken en hou denkbeeldig het handje vast. En laat het zien dat dit deel in jezelf er niet alleen voor staat maar dat jij als volwassen vrouw of man nu samen door het leven gaat met dit deel in jou, wat gewoon vrijuit mag bestaan in onvoorwaardelijke liefde.
Hierbij een mooi stukje geschreven tekst -
Writer @marissa van Gils.
I needed to see "You".
To feel what has been neglected.
For all those years, it is you little one.
Screaming from the inside.
She cried and her own needs died.
In order to keep everyone around her satisfied. Little one, i say to you
right now, as i vow to keep you safe.
To speak up for your own needs.
That you've always kept inside.
Scared that others won't understand them.
Please, come and take my hand.
I will do better this time, we will climb this mountain together.
For you little one, just needed to know that it is safe for you.
To heal, to cry, be angry and confused and
to feel a little bruised.
Not knowing that it was "You",
that felt like she did not matter.
But she matters the most.
And i am gonna try to be my own parent right now. Even if I don't know how to do that yet.
I am here for you!
Liefs,
Marissa ❤️✨
Comments