Acceptatie het woord kennen we allemaal wel, maar het daadwerkelijk kunnen voelen is een ander verhaal!
Het accepteren van wie je bent, jouw gevoeligheid en wat daar bij komt kijken. Jeetje ik was me denk ik nooit zo bewust als nu dat ik mezelf constant aan het afwijzen ben geweest in dat ik daadwerkelijk alles intens kan voelen. Het leven als een hooggevoelig persoon heb ik zolang lopen vermijden dat ik het begon te zien als een zwakte. mensen mochten mijn ware gezicht achter de gevoeligheid niet meer zien. Want ik werd vaak benoemd als de drama queen of dat ik me aanstelden. Dat ik te vaak huilden en altijd weer zo snel kon wisselen van stemming. Allesbepalend was mijn omgeving en de mensen die ik om mij heen had gecreëerd. Een neppe buitenwereld, en hoe nep was ik zelf dan wel niet geworden? Steeds vaker bevond ik mezelf in situaties waarvan ik dacht, dit ben ik helemaal niet. Ik loog mezelf constant voor dat dit mijn leven hoorden te zijn. Want zichtbaarheid was doodeng!
Maar langzaam aan begin ik bewust te worden dat juist mijn gevoeligheid mij maakt tot wie ik ben, en dit ook een enorme kracht mag en kan zijn als je je omringt met gelijkgestemden en mensen die je upliften hierin in plaatst van je neerhalen. Het besef dat ik gewoon mag voelen doet al zoveel, het feit dat ik ook mag doorvoelen wat soms ook pijnlijk kan zijn. Brengt je wel tot de kern van je eigen bestaan. En gaat dit altijd even goed? Nee dat niet. Maar ook daar mag ik weer van leren en weten dat dit niet erg is. Het is niet verkeerd om langzaam je muurtje af te breken wat je had opgebouwd rondom jezelf. Ik stond nu eenmaal al zolang op standje overleven dat ik niet anders was gewend dan mijn emoties uit te schakelen of juist te verdoven. En daarmee blokkeerde ik mezelf juist heel erg. En veroorzaakten ik afwijzing richting mezelf.
Het mooie hiervan is nu dat ik steeds meer mezelf begin te leren kennen en zo ook met wie ik de juiste goeie energie ervaar. Steeds vaker voelt mijn intuïtie als juist aan. En waar ik voorheen de red flags of alarm bellen ontweek luister ik nu naar mijn innerlijke richting. En dit zorgt er dus voor dat ik steeds meer en vaker kan zien wat echt belangrijk is voor mij.
Ik voel wat verbinding inhoudt niet alleen met mezelf maar ook met anderen. En ook met alles om me heen begind het steeds weer meer terug te komen dat ik kleine geluksgevoelens voel in de natuur.
Het betrekken van de aarde, en de energie die hieruit vrij komt.
Maak je vrij en beweeg op de highs and lows en wijs jezelf niet langer af op wie je werkelijk bent. Jouw rijke gevoelsleven mag je omarmen en liefhebben.
Wees dankbaar op de dagen dat jij deze kracht ervaart en deze acceptatie tot in de kern van jezelf voelt en lief hebt.
Je bent het waard!
Liefs, Marissa
Comments