Burning the old you!
Eigenschappen waarvan ik weet en leer nu in mijn heling proces dat ik deze langzaam vanuit liefde aan het loslaten ben. Ze dienen mij niet meer.
Ze waren ontstaan vanuit kinderlijke pijn, en nu mag ik als volwassenen een arm om die kleine marissa slaan! Kom maar hier bij mij, het is oké ❤️🫂
1. Eenzaamheid verdragen en de angst die hierbij komt kijken.
Niet geliefd, niet gewaardeerd, niet genoeg, niet waardevol genoeg om tijd mee door te brengen.etc
Vooral als ik echt opmerk bij mezelf dat dit opkomt, niet meteen weer gaan vluchten hiervoor, maar zonder oordeel doorvoelen.
2. Verbindingen extreem claimen of juist wegduwen.
Niet durven of kunnen ontvangen uit een extreme wond van verlaten worden, en hierdoor ook zelf bewust vaak uit verbinding gaan met mezelf en anderen. Niet omdat ik niet meer van ze hield. Maar omdat ik niet in staat was om mijn eigen pijn onder ogen te komen. Hierdoor had ik eigenlijk zowel moeite met in verbinding gaan maar ook blijven, dat ik vaak van extreme verlatingsangst ook in bindingsangst kon schieten. Een kat en muis spel, waar ik zelf nooit van kon winnen.
Alles wat in extreme is, is nooit goed!
You can not outrun yourself, en eens zal je toch mogen gaan kijken hoe je terug kan naar een gezondere vorm van verbinding maken met jezelf, zodat je dit ook kan met de mensen om je heen.
3.Geduldig zijn naar mezelf en de mensen om me heen.
Ook als dat betekent als je soms een stap vooruit doet, maar ook dagen waarop je er weer eentje terug doet. Het is een proces, blijf hoopvol. En gun dit ook de mensen die hetzelfde proces doorlopen.
4.Andere de ruimte te geven om afstand te creëren.
Zowel tussen mij maar ook hen. Zodat hun ook trouw kunnen blijven aan hun eigen waarden en grenzen.
5.Niet te snel willen of hoeven gaan.
daardoor loop je je zelf constant voorbij. Dus geef jezelf af en toe ook wat adem pauze. En sta stil in het moment. In de natuur, de buitenlucht, tijdens meditaties. Dat zijn maar wat voorbeelden waarop je terug kan gaan naar het hier en nu.
6.dopamine verkrijgen door externe factoren.
Ik was dus altijd vanuit externe factoren op zoek naar voldoening of een vorm van liefde of het gevoel van geluk. Het begon nooit eerst bij mezelf, maar altijd eerst buiten mezelf en ging hier dan volledig in op. Ik gooide mezelf als het ware in het diepe en ik ging altijd kopje onder! (Dit was al vrij snel te merken in relaties) later kwamen daar ook verslavings gevoelige aspecten bij kijken zoals alcohol, drugs, roken en ook de vorm van gamen als een soort van uitvlucht maar ook als een extreme vorm van opvulling van jouw leegte. Overmatig eten, overmatig seksueel wisselende contacten.ook ongezond eten. Zoals veel suikers en zoetigheid. Situaties opzoeken waarin je risico's neemt, impulsieve acties. Niet nadenken over de onveiligheid die dit meebrengt voor jezelf.
Alles omvattend, dit vluchtgedrag is ontzettend schadend voor jezelf en ook voor je omgeving. Want zo blijf je rondjes lopen in je eigen destructieve gedrag. En dat veranderd natuurlijk helemaal niks voor je, dat maakt het alleen maar complexer om op te lossen.
7. Koppigheid vertonen als anderen mij juist wilden helpen.
Waardoor ik me ging gedragen als een opstandig klein boos kind. En om me heen ging slaan en ging huilen, mezelf in een hoekje wilden verstoppen. Alles en iedereen begon te haren, want ja ik deed het toch nooit goed genoeg. Zodra anderen ook maar enigzins moeite probeerden te doen om met liefde mij toe te spreken of met goede bedoelingen tegen me zeiden, heb je dit en dat al geprobeerd. Werd ik boos .. woede omdat ik het idee had dat ik voor schut werd gezet, werd beoordeeld.. zo snel was ik getriggerd in mijn kind pijn stuk. Nu weet ik wel beter!
Ik wilden niet geconfronteerd worden met de pijn, het verdriet, met de kleine marissa die zich al jaren had verstopt. Die helemaal niet in staat was om als een volwassen ook te reflecteren en te kijken naar haar eigen fouten. Niet om kon gaan met haar overweldigende emoties, en was overspoeld geraakt daar altijd maar alles opgekropt was geraakt.
Die emotioneel niet volwassen genoeg was om verandwoording te nemen over haar gedrag en dat ook ze ook mocht gaan kijken, hoe ze nu als volwassenen mocht gaan optreden om juist dat deel aan te spreken in haarzelf om vervolgens dan beter met haar emoties om te kunnen gaan.
Maar daar is dus langzaam aan een mooie verandering aan de gang. Want het begind toch echt bij jezelf. Dat jij ziet waar het beter kan. En ja iemand anders kan je dat zetje geven in de juiste richting, maar de knop moet zelf om bij jezelf.
Zo dat zijn er alvast een aantal van mij, en zo kan je ook telkens weer nieuwe bij jezelf opmerken en hier dan weer een andere nieuwe en vooral gezondere kernwaarden tegenover zetten voor jezelf.
Probeer eens te bedenken wat die van jou zijn, en misschien wil je ze ook wel opschrijven?
In mijn volgende blog wil ik het namelijk gaan hebben over gezonde kernwaarden en welke we er voor in de plaatst gaan zetten! En wat die van mezelf zijn op dit moment en waar ik ook nog ontzettend in leer nu ik ze voor mezelf probeer toe te passen.
Succes! En je weet wat ze zeggen one step forward is one step in the right direction
Liefs,
Marissa ✨❤️🫂
Comments