Terugkeren naar de rust in jezelf, hoe doe je dat als alles om je heen luidruchtig is. Als de wereld raast, en je gedachtes het overnemen?
Intuïtief naar de stem luisteren die je iets wil zeggen, waarin je lichaam aan geeft dat je weer even mag vertragen. Terug mag keren naar je eigen behoeftes, en even de juiste balans weer moet opmaken. Wat wil ik? Wat heb ik nodig om weer terug te keren naar de energie van een vredige staat van zijn.
Wanneer je uit balans raakt door een overvloed aan emoties, in een heling proces zit en daar bovenop een hoop zoekwerk aan het doen bent wat je zelf nu eigenlijk wil. Kan je soms oververmoeid raken. Teminste je lichaam raakt ergens een keer op en kan maar zoveel hebben. Analyseren, antwoorden vinden, jezelf vergeven, en begrip vinden op plekken waar ze voorheen niet waren. Het kost moeite om het vertrouwen te hebben dat je zelf de kracht bezit om te kunnen om gaan wat er om je heen gebeurd.
De stilte in jezelf waar je ineens zo graag bent, word verstoord door omliggende factoren. Waar je ineens weinig invloed om lijkt te hebben. Je thuis waar je jezelf hoort te kunnen ontprikkelen raakt ineens bomvol geluiden die je niet meer kan buitensluiten, het gevoel van willen wegrennen en in een bubbel zitten word steeds groter op dit soort momenten.
Je wil gewoon even terug keren naar binnen, naar je ware essentie. Jouw kern, jouw eigen vredige staat van zijn. Luister maar lieve ziel, naar jouw stem. Deze wil je vertellen dat jij het recht hebt om een pauze in te lassen. Even helemaal niks te hoeven of te moeten. Jezelf ontlasten dat je door moet gaan, waar je nu ook juist jezelf de voldoening mag geven over het harde werk wat je al hebt verricht de afgelopen tijd. Ik mag best toegeven aan mezelf dat ook ik maar een mens ben van vlees en bloed, en mezelf niet voorbij hoef te lopen in mijn eigen proces.
De snelheid waarmee je vooruit gaat is niet te meten in de kilometers die je aflegt in een bepaalde tijds limiet. Maar meer in de vorm van hoe je dit doet.
En wanneer je merkt aan jezelf, dat dit beter kan. Dan mag je ook even bedenken, ga ik niet te snel? Wil ik niet te graag of teveel van het goede? Jep thats also me!
Het stukje adhd in mij gaat soms aan mezelf voorbij.. en dan moet ik mezelf even daar op aan spreken. En daar ben ik nog niet zo goed in merk ik. Maar hier leren we ook weer van denk ik dan maar.
Ik ben op het punt beland waarin ik nu zo graag alleen met mezelf ben, dat ik bewuster keuzes mag en kan maken waar ik mijn tijd en energie in ga steken. Is dit tijd door brengen met anderen? Of met mezelf? Of kan ik het ergens balanceren?
De grote vragen omtrend verbindingen houden mij soms wel bezig, ga ik niet weer vanuit oude patronen handelen? Please gedrag vertonen en teveel bezig zijn met mezelf aan te passen hierin.
Om hierop antwoord te geven. Ja een enorme uitdaging. Lukt het mij al altijd om mezelf niet voorbij te lopen? Nee helaas nog niet. Ben ik dan compleet uitgeput? Ja, dit gebeurd. Wil ik dit? Nee, dit wil ik niet.
Conclusie is dus helder, ik ben in staat tijd door te brengen met mensen waarmee ik in balans sta, en in een vertrouwde omgeving ben. Maar ik ben ook nog steeds snel geneigd om teveel energie te verbruiken tijdens dat ik dit doe. Ik mag dus meer en vaker de rust in mezelf gaan opzoeken door middel van isolatie.
Ja klinkt misschien gek, maar even heerlijk mezelf terug trekken van alle sociale prikkels. Geen gesprekken, niet praten, geen afleidingen en geen verdere uitleg waarom ik dit zo doe. Gewoon even verdwijnen, en vanuit deze positie kan je dan weer opnieuw opladen.
Je kan natuurlijk niet helemaal verdwijnen, dat bedoel ik er ook niet mee. Maar wel juiste zelfzorg en zelf liefde voorop zetten. Zo zorg je er telkens voor dat je niet in een complete burn-out geraakt.
Prioriteiten stellen-
De prioriteit om met jezelf te zijn en de heelheid te voelen en daar ook echt gelukkig te zijn. Want als ik eerlijk kijk naar waar ik nu sta op dit punt in me leven had ik nooit gedacht dat ik zou kunnen zeggen dat ik voor het eerst in mijn leven mijn eigen gezelschap steeds leuker begin te vinden. Ik hoef me niet druk te maken om wat een ander vind hoe ik me leven inricht. Ik doe het lekker op mijn eigen manier, en dit is prima. Ja het zal misschien soms wat ongewoon zijn, wat chaotisch zonder enige vorm van een bepaalde structuur. Ik ben nog een beetje leerende gaande weg. Maar goed, het is wel mijn leven. Het is hoe ik het doe en zie, het is verdorrie toch niet iets waar ik mezelf voor hoef te verantwoorden als ik me er maar goed bij voel. Eindelijk valt perfectionisme steeds meer weg, leer ik langzaam hoe het voelt om minder streng te zijn richting alle delen waar veroordeling op zat. En mag ik daarnaast ook nog eens leren hoe ik mezelf blij kan maken?
Een ultiem cadeautje als je het mij vraagt! Om niet meer vanuit de ander maar vanuit mezelf te leven. Zonder enige vorm van afhankelijkheid.
Vrij zijn -
De manier waarop je je vrij voelt kan verschillende vormen aannemen tijdens het ontdekken en herontdekken van jezelf en ook wat bijdraagt aan dit gevoel. Want wanneer heb je echt in tot zoverre jouw eigen ruimte ingenomen, dat anderen zullen merken dat jij dit ook echt met volle overtuiging uitstraalt. Als het ware zul jij zo voor jezelf gaan in staan dat jij geen verandwoording meer hoeft te geven over beslissingen die je maakt, hoe jij je tijd indeeld, wanneer je nee zegt, en wanneer jij besluit dat je bv een aantal dagen met rust gelaten wil worden. De mensen om je heen zullen in de periodes van afstand van jou, ook zichzelf weer beter kunnen richten op wat voor hun belangrijk is. Het werkt dus twee kanten op.
If you can take care of yourself, in the moments when others think you need help.
Dat zijn de momenten waarop je laat zien, dat je het niet nodig hebt dat er voor je wordt gezorgd. Maar dat er simpelweg word gezien dat je dit prima zelf kan.
Als je namelijk conformatie krijgt op datgene wat moeilijk is voor je, dan laat de ander aan je zien dat jij jezelf niet langer hoeft te bewijzen. En dan voel jij je gezien en gehoord. En niet langer afgewezen.
Acceptatie, en dan voornamelijk zelf acceptatie komt namelijk voort uit jezelf steeds beter leren kennen en vooral stoppen met jezelf te verontschuldigen voor hoe je bent. Jij bent gewoon prima zoals je bent. En blijf vooral zelf goed aanvoelen wanneer je weer aan het handelen bent vanuit bepaalde verwachtings patronen, of om goedkeuring te krijgen.
Je hebt geen goedkeuring nodig van anderen, alleen van jezelf!
En wanneer anderen, vanuit hun eigen ervaringen of bepaalde denkwijze gaan handelen richting jou wat het beste voor je zou zijn. Dan mag jij gewoon heel eerlijk zeggen dat jij dit anders ziet en dat jij een eigen mening hebt en vooral een eigen kijkt hebt hoe de dingen voor jou werken.
We are all different human beings!
En sommige net als ik.. hebben toch net even een ander werkend brein, Jep dat weet ik inmiddels ook van mezelf. Dat dit allemaal net wat meer tijd nodig heeft om bepaalde dingen te integreren, te ontladen, op te laden. En dan mag ik voor mezelf kiezen als ik bewust leef naar hoe het voor mij prettig is.
Want daar waar anderen misschien niet helemaal begrijpen wat voor impact hun bepaalde woorden een trigger kunnen vormen voor mijn adhd, kan ik er bewust voor kiezen dit los te laten. En daarmee bewust dit stuk terug neer te leggen bij hunzelf.
De juiste balans van in verbinding staan met anderen en met jezelf ligt daar waar jij jezelf tussendoor ook wat ontspanning gunt ❤️🌟
Gun jezelf maar weer even om stil te staan, want juist even stilstaan bij je ongelooflijke groei van de afgelopen tijd. Geeft je weer de vrijheid om op adem te komen!
Liefs,
Marissa
Comments