Lastig is het eerste woord wat bij mij opkomt. Want wanneer je nooit hebt geleerd om echt voor jezelf te leven. Hoe bewaak je dit dan voor jezelf? En hoe shift je telkens weer terug naar voor jezelf zorgen, als je voorheen al je tijd besteden aan wat voor de ander belangrijk was.
In verbinding staan met jezelf, hoe doe je dat? En waarom wilden je voorheen juist altijd graag met anderen in verbinding staan?
Je wilden zo graag de liefde voelen van de mensen om je heen, van je ouders, je famillie, vrienden en zelfs een partner. Constant op zoek naar goedkeuring, gezien worden en vooral gehoord worden.
Je raakten in paniek als de ander afstand creëerden, bang voor de verlating van een bepaald individu daar waar jij eigenlijk jouw hele zijn van af liet hangen. Daar waar je zocht naar de opvulling van de leegte die jij binnen in jezelf voelden. Was je altijd op zoek naar meer, beter en vooral naar een soort van reden om te bestaan. Je wilden bestaan om altijd dienstbaar te zijn voor de mensen om je heen op een manier waarop het je zelf al je energie kosten. En je niks meer overhield voor alle dingen waar jij eigenlijk wel je tijd aan wilden besteden. Maar hier gewoonweg niet aan toe kwam. Jij was jezelf altijd aan het afwijzen, afkeuren en vooral ook aan het wegcijferen. En vervolgens had je daarna ook nog zelf haat op de keuzes die je daarin maakten. Want zodra je ging leven voor jezelf, en geluk voelden. Werd je terughoudend..
Het oordeel naar jezelf -
Dat innerlijke stemmetje, wat kritiek geeft op de dingen die je doet. Ja die ja! Waarom zijn we als mens hier toch zo gevoelig voor, om ons zelf zo hard te beoordelen. En het nog moeilijker vinden om die reden als anderen ons dan beoordelen? Want wat als de ander mij niet leuk vind? Vind ik mezelf dan nog wel leuk genoeg? Jeminee wat kon ik daar zwaar aan tillen in het verleden. Ik durfden eigenlijk nooit naar voren te stappen en met een luide stem te roepen, HEY maar dit ben ik en wat jij ervan vind dat interesseert mij niet. Ik leefden mijn leven in het afvlakken van mijn werkelijke behoeftes, ik sloot mezelf buiten alles wat te maken had met "sociaal" zijn of sloot mezelf constant in mijn eigen huis op. Bang voor verbinding, bang voor afwijzing van anderen mensen en vooral de angst dat anderen mij gewoon echt niet leuk zouden vinden om wie ik ben.. al die gekke overtuigingen die ik van kinds af aan was gaan geloven. Hadden mij tot een vermijdende en angstige volwassenen gemaakt.En ik had er dus nooit bij stil gestaan dat ik dit zelf kon gaan veranderen, als ik mezelf bezig zou gaan houden met patronen te doorbreken en kijken waar deze beoordelingen echt vandaan kwamen.
De waarheid -
De waarheid vinden in valse overtuigingen, is een zoektocht naar wat jij echt van jezelf vind.
Ongeacht want anderen van jou vinden. Mag jij ervoor kiezen om centraal te blijven in jezelf.
Want daar waar jij verbind met jezelf, daar is jouw eigen authentieke zelf aanwezig.
Daar vind je de rust. Wetenden dat wat jij zelf vind over jezelf, vele malen belangrijker is dan wat anderen ervan vinden.
Hoe ga je ermee om als je toch ongevraagd de meningen van anderen krijgt te horen?
Heel simpel, je zet meteen de knop terug om naar jezelf toe. En vraagt jezelf af of dit ook echt van toepassing is op jou. Wat vind jij ervan als degene dit tegen je zegt? Je spreekt dan ook meteen uit dat je het niet prettig vind dat deze persoon dit soort gedrag richting jou vertoond. Je spreekt meteen jouw eigen waarheid terug uit naar deze persoon. Waardoor deze mening dus zijn kracht verliest. Je laat je niet langer meer raken door woorden die niet meer bij jou passen. Je laat je niet langer kleineren of jezelf afleiden van waar jij voor staat.
Jouw kracht staat centraal, en je bent het zo ontzettend waard om gewoon ook te leven. Hier op aarde te zijn waar het voor is bedoeld. En te genieten van jouw eigen magie te maken in het bijzijn van je passie, je dromen en het plezier ervaren in alles wat je doet!
Laat je gedachtes er maar zijn, en bedenk maar eens hoeveel kracht ze over je hebben als jij ze weet om te draaien naar positieve boodschappen richting jezelf.
Laat de godin in jezelf maar vrij, dans op de vrijheid van jouw eigen woorden. Laat jezelf gaan, en weet dat de woorden van anderen helemaal niks te maken hebben met wie jij bent. Maar dit meer zegt over hun!
Jij bent een ongelooflijk mooi , leuk en vooral liefhebbend persoon. En als ze dat niet zien. Dan zijn er nog genoeg mensen over op deze wereld die het wel zullen zien. Degene die zelf ook kunnen reflecteren op wie ze zijn. En die beter passen in jouw leven.
Jij mag instaan voor jouw eigen waarheid lieve ziel!
Laat je leiden door vertrouwen, hoop licht en liefde.
De waarheid zal zich altijd aan jou laten zien, als je durft te kijken.
De focus herleiden naar jezelf, is simpelweg gewoon je eigen weg te durven volgen. Alles zich laten ontvouwen op een natuurlijke manier. Je probeert steeds minder te leven naar de meningen of verwachtingen van de mensen om je heen.
Je beseft je steeds meer, dat jij helemaal geen invloed hoeft uit te oefenen op geaccepteerd te worden. Zolang jij maar jezelf accepteert!
Liefs,
Marissa
Comments