Angsten doorzien -

De angst om nooit genoeg te zijn?

Hoe reëel is deze angst?

En hoe hebben we deze angst veroorzaakt?

Of beter gezegd hoe is deze angst bij jezelf aangewakkerd geraakt.

In het leven krijgen we allemaal te maken met mislukkingen, falen misverstanden en tijden waarin we het gevoel hebben dat we de dingen op de verkeerde manier doen.

Fear is a liar!

jep maar ons ego zit zo erg in de weg dat het ons wijs maakt dan deze werkelijkheid zijn. Zo heftig zelfs dat we doem gedachtes ontwikkelen, paniekaanvallen krijgen, en lichamelijke zoals een burn-out, straatvrees, depressies, een angst stoornis of een dwangneurose ontwikkelen. En deze nemen de overhand, en we voeden het met steeds meer van onze energie, waardoor we gaan geloven dat het werkelijkheid is. Onze mind wil er alles aan doen om ons voor de gek te houden. Zodat we blijven geloven dat ze we niet anders kunnen of mogen leven. Dat we niet kunnen veranderen, en dat er nooit iets goed kan gaan. Wat ja, alles loopt toch altijd fout. We zijn een mislukkeling en hebben in zoveel dingen gefaald.

Onze angsten hebben toch gewoon gelijk denk je dan bij jezelf.

Is dit fout? Ja waarschijnlijk wel maar dit is vaak moeilijk te doorzien op het moment dat angst ons naar de keel grijpt. Dit is precies waar het mis gaat en waar jij deze gedachtes blijft voeden en energie zult blijven geven. Zolang jij blijft denken vanuit je ego staat. Zal je niet in je hoger bewust zijn komen. En dat is juist waar je wel wil geraken. Want daar vind verlichting plaatst.

Maar hoe komen we daar? Hoe geraken we in een staat van bewustwording en hoe kunnen we door onze eigen pijn heen werken? Oeh wat eng denk je nu vast als je dit leest. Jeetje laat maar denk je bij jezelf. Je voelt de weerstand in je hele lichaam. Ja daar ga je weer. Je bent bang voor de angst en zo hou je deze dan ook juist in stand. De enige manier is er doorheen. Dwars door de zogezegde virtuele muur die jij zelf hebt weggezet voor jezelf. De muur die helemaal niet echt bestaat. Maar die jij als een soort van zelf bescherming om je heen hebt gebouwd door oude patronen die jou niet meer dienen.

Wat als je het nu anders mag gaan doen, wat gebeurd er dan? Dat is ook super eng want dat ken je helemaal niet. Maar zoals een mooie quote van Pipi Langkous ooit al benoemden

"Ik heb het nog nooit gedaan "

" Dus ik denk dat ik het wel kan "

Onderschat nooit je eigen wilskracht! Want jij kan het zeker wel!

Maar waarom voelen we ons dan steeds alsof dat niet zo is? Heeft iemand ons pijn gedaan en hebben we het persoonlijk opgevat? Of simpel gezegd, we voelden ons al een beetje zo sinds we een klein kind waren. Altijd al in gevecht met onszelf om onze plek te verdienen.

Maar in plaatst daarvan stonden we in de kou, lieten we toe dat we onszelf in dat hoekje hebben laten duwen. Waar niemand ons zag, waar we compleet zijn verdwenen. En waar we dat ook nog oké zijn gaan vinden.

Door alle trauma's die je had opgelopen kwamen elke keer dezelfde situaties op je pad, of voelden jij de dingen anders dan dat ze waren bedoeld. Want je was je geloof en vertrouwen compleet verloren in zowel jezelf en de wereld. De wereld voor een koude wrede wereld, waarin je alleen maar pijn en verdriet had gekend.

Vriendschappen liepen nooit lekker en waren eenzijdig, of althans dat voelden jij zo. Je ging ervan uit dat mensen je niet mochten of dat ze toch wel weer zouden weg gaan.

Je stak er dus of teveel energie in waardoor ze juist weer afstand van je creëerde of jij voelden het als benauwd als hun teveel tijd met je wilden doorbrengen. De zogezegde vicieuze cirkel werd hiermee in stand gehouden.

Liefdes relaties liepen nooit goed af, want er ontstonden problemen door de opgelopen trauma's die je nog niet had geheeld in jezelf, zoals dat je narcistische mannen aantrok, emotioneel onbereikbare mannen, en kon je zelf niet ontvangen door gebrek aan zelfliefde en verlatingsangst. Je was constant bezig de ander te willen redden van zichzelf, of jij liet jezelf zo slecht behandelen omdat jij niet anders kenden dan als kind zijnde dat jij straf verdienden en dat je dat verwarden met liefde. Waardoor ook daar jij op dat vlak eigenlijk bewust en onbewust telkens de verkeerde partner bleef uitkiezen.

Er komt een punt in je leven, waarop er iets gebeurd dat alles in jou zelf wakker word geschud. Je ogen zien wat gezien mag worden, je hart mag voelen wat gevoeld mag worden. Jouw lichaam zal onherkenbaar alles in een snel trein doorlopen. Alsof het al die tijd in een locomotief heeft getreden en nu in een intercity naar je werkelijke bestemming toe zal gaan.

Want als alles vast blijft lopen in ons leven wat vooral voornamelijk komt door angst en meegemaakte trauma's.

Dan kunnen we twee dingen doen

1 we kunnen doen wat we altijd deden.

2 We kunnen een compleet nieuwe weg inslaan en onze angsten confronteren en onder ogen zien.

Want we kunnen ons niet voor eeuwig blijven verschuilen of wegrennen omdat we bang zijn.

Dat doen kleine kinderen, die verstoppen zich in een hoekje of kruipen onder hun dekens als ze denken dat er een monster onder hun bed zit.

Als je volwassen bent, kan jij zelf de verantwoordelijkheid op je nemen. Om je kind deel bij de arm te nemen, een liefdevolle omhelzing te geven te zeggen en te zeggen. Kom op, we doen dit samen.

We zoeken hier de juiste hulp bij, en dan gaan we stap voor stap de juiste richting in.

Dan krijg jij weer zelfvertrouwen en waardering voor de persoon wie je bent. En hoef je helemaal niet bang te zijn! Want angst dat maakt je zwak, dat trekt alleen maar alles in twijfel!

Lieverd geloof in jezelf! ♥️✨

Believe you can overcome fear

And fear has no control over you

Ga maar weer kleuren, leren, leven en gooi die klodders van zelf expressie maar op dat doek!

Ik kleur mijn eigen kleuren.

In dit leven uit ik mezelf voluit.

Strepen van expressie

en klodders van gevoel.

Op het doek van mijn ziel,

ben ik de kunstenaar

van mijn bestemming.

Veel liefde en licht,

Marissa